De eerste bevalling

Het was iets om nooit meer te vergeten. Wat begon als een normale schooldag eindige met een bevalling en een nieuw kraamgezin voor tijdens mijn stage.

De laatste dag van periode 1 op het KOB (kraamopleiding Brabant). Ik had les van een borstvoedingscoach. De les was erg interessant, omdat borstvoeding erg lastig is. Ik heb enorm van haar geleerd. Het was 14:00 en mijn telefoon lag op tafel. Ik keek ernaar en zag dat ik gebeld werd door Zorgmed. In eerste instantie drukte ik het telefoontje weg, want ik had les en dat wisten hun ook. Tot ik een raar onderbuik gevoel kreeg en er van alles door mijn hoofd begon te spoken.

Wat nou als er een bevalling is waar ik naartoe mag?!

Ik vroeg snel aan mijn docent of ik mijn werk terug mocht bellen en gelukkig zei ze ja. In spanning belde ik Zorgmed weer terug en kreeg snel iemand aan de lijn 'hallo Ilona, er is een bevalling waar een stagiaire bij mag zijn. Wil jij daar naar toe en hoe snel kan je daar zijn?' Er ontstond een Bigsmile op mijn gezicht en de adrenaline sloeg toe. Ik stormde de klas binnen en onderbrak de borstvoedingscoach en zei 'Ik ga naar huis. Ik mag naar een bevalling'. Iedereen in de klas was gelijk afgeleidt door mijn uitspraak. Nog steeds vol adrenaline pakte ik mijn tas in trok mijn jas aan en ging als een speer naar buiten. Iedereen wenste mij succes en hoopte dat ik op tijd aankwam bij het gezin die aan het bevallen was. Ik sprong in de auto en kon het niet laten om mijn moeder te bellen.

Maaaam!, Ik ga naar mijn eerste bevalling IEEPPP!!!!

Mijn moeder hoorde aan mijn stem dat ik vol adrenaline zat en wist mij te kalmeren. Ik moest immers nog van Tilburg naar Eindhoven rijden. Toen ik in mijn auto zat was ik aan het hopen dat ze nog niet bevallen was en dat ik op tijd zou zijn. Het was namelijk het derde kindje, dus gaan de bevallingen in het algemeen wat sneller dan bij een eerste kindje.

Eenmaal aangekomen bij het gezin. Ik klopte aan en mijn collega deed de deur open. Kom snel binnen dan praat ik je snel bij. De vrouw was aan het bevallen en had 5 centimeter ontsluiting en de vliezen zijn gebroken. Ik had net een kop thee gepakt en toen kwam de aanstaande vader naar beneden 'Ze heeft persdrang kom snel!'. Ik probeerde mijzelf rustig te houden en zo kalm mogelijk over te komen. Mijn collega adviseerde mij om te gaan zitten in een hoekje voor het geval dat ik flauw zou worden. Ze begon met persen en ik kwam erachter dat ik helemaal niks kon zien en ik stond op. Ik voelde mijzelf prima en had het gevoel alsof ik het aankon en het voor mij niet nodig was om te gaan zitten. Binnen een paar minuten was de baby geboren en wat was het een mooie ervaring. Het is iets dat ik zeker nooit zal vergeten.

Hoera een meisje! Het eerste uur lieten wij het gezinnetje boven mijn zijn drieën genieten van hun nieuwe baby. Ondertussen had ik een nabespreking met mijn collega over hoe ik het vond en of ik nog vragen had voor de verloskundige. Mijn collega vroeg aan mij of ik ook verder wou gaan als stagiaire in dit gezin waarop ik zei 'als dit gezin het goed vind wil ik graag blijven'. Ik heb altijd al een gevoel gehad dat wanneer je de bevalling in het kraamgezin hebt meegemaakt dat je dan al gelijk een band hebt met de mensen. Gelukkig vond dit gezin het goed en ben ik in dit gezin gaan stage lopen. Van mijn collega heb ik hier de leiding gekregen zodat ik kon oefenen, zodat ik uiteindelijk zelf mijn eigen gezinnen kon gaan draaien. Dit was het eerste gezin waarin ik de leiding had dus het was voor mij ook spannend.

Ik hoop dat jullie deze blog leuk vonden. Zo ja Like mijn pagina zo blijf je op de hoogte van de nieuwe blogs.

Volgende week komt er een nieuwe blog online.

Tot dan!

-x-